Συγκεντρωμένοι στην έκθεση Dionysud για να συζητήσουν την κρίση του κρασιού και τους μοχλούς εξόδου από αυτήν, οι Γάλλοι συνδικαλιστές συμφωνούν στην ανάγκη ουσιαστικής επιστροφής σε τιμές που εγγυώνται την κερδοφορία των αμπελουργικών εκμεταλλεύσεων. Οι εκριζώσεις ή ο έλεγχος των τιμών είναι μοχλοί που διχάζουν.
Η διέξοδος από την κρίση του κρασιού θα γίνει μέσω ανταποδοτικών τιμών
Συμφωνούμε για τη διάγνωση της νόσου, λιγότερο όμως για τις θεραπείες. Στο περιθώριο της εμπορικής έκθεσης Dionysud στο Béziers, την Τρίτη 5 Νοεμβρίου, οι εκπρόσωποι των τμημάτων του αμπελοοινικού επαγγέλματος και των υπαλλήλων συγκεντρώθηκαν για να μιλήσουν γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι για τις ρίζες της τρέχουσας οινικής κρίσης και ειδικά για τους μοχλούς εξόδου, προς ενεργοποίηση. «Οι ανταποδοτικές τιμές είναι ο ακρογωνιαίος λίθος υπέρβασης της τρέχουσας κατάστασης. Χωρίς τιμή δεν υπάρχει τίποτα», συνοψίζει ο εκπρόσωπος της Hérault της Confédération Paysanne, Thierry Arcier, οινοποιός στο κτήμα Perdigaïre στο Saint-Pargoire. Το επίπεδο των τιμών των κρασιών, αλλά και η χρόνια αποκατανάλωση, οι διαδοχικές οικονομικές κρίσεις (brexit, φόροι Trump, ο πόλεμος στην Ουκρανία κ.λπ.) και η επανάληψη των κλιματικών κινδύνων έχουν προκαλέσει έκρηξη του κόστους παραγωγής και υπονόμευσαν τα μοντέλα ροής παραγωγής των αμπελοοινικών εκμεταλλεύσεων.
Όταν εξετάζουμε τρόπους εξόδου από αυτήν την κρίση, η άνοδος των τιμών παραμένει ουσιαστική, αλλά τα σημεία σύγκλισης ως προς τα μέσα για να επιτευχθεί αυτό γίνονται λιγότερο εμφανή. Έτσι, το μέτρο της ρύθμισης της προσφοράς μέσω της εκρίζωσης διχάζει τα μυαλά ως προς τις συνέπειές της. Ο εκπρόσωπος της Modef, Didier Gadéa τονίζει «την αναποτελεσματικότητα των εκριζώσεων που χρησιμοποιήθηκε πάντα ως ρυθμιστικό μέτρο, χωρίς ποτέ να επιλυθεί τίποτα». Ο ομόλογός του από τη Confédération Paysanne Thierry Arcier προσχωρεί μαζί του και ενοχλείται από «τη χρηματοδότηση των εκριζώσεων ενώ ταυτόχρονα συνεχίζουμε να επιδοτούμε νέες φυτεύσεις! »
Επίβλεψη και ελάχιστη τιμή
Υπερασπιζόμενος την αρχή της προσωρινής εκρίζωσης «για τη διατήρηση του παραγωγικού δυναμικού», ο εκπρόσωπος του Αγροτικού Συντονιστικού Οργάνου Pascal Marié δεν βλέπει κανένα ενδιαφέρον για εκρίζωση «εκτός εάν υπάρχει αμοιβή στα 10.000 ευρώ/εκτάριο». Ο εκπρόσωπος του Γεωργικού Επιμελητηρίου του Hérault, Guilhem Vigroux, υποστηρίζει την έντονη επιθυμία των αμπελουργών «για σχέδιο αναδιάρθρωσης του αμπελώνα τους προκειμένου να διατηρήσουν την κερδοφόρα παραγωγή και σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς».
Ο έλεγχος των τιμών από το κράτος και ο ορισμός της κατώτατης τιμής αποτελεί εγγύηση αμοιβής που υπερασπίζεται η Modef ή η Αγροτική Συνομοσπονδία Γαλλίας, ενώ το Αγροτικό Συντονιστικό Όργανο δεν υιοθετεί αυτήν την αρχή λόγω των ανισοτήτων στο κόστος παραγωγής ανάλογα με την περιοχή σε μια ανοιχτή αγορά και συμφωνεί στο σημείο αυτό με την Fdsea. «Τι θα κάνουμε όταν εξάγουμε ενάντια σε ανταγωνιστές από άλλες χώρες που δεν έχουν το ίδιο πλαίσιο τιμών; », επισημαίνει ο Guilhem Vigroux. Για αυτόν, μάλλον υπάρχει η ανάγκη κατάτμησης της προσφοράς σύμφωνα με τις ανάγκες των αγορών που θα επέτρεπε την καλύτερη προσαρμογή της αμοιβής της παραγωγής κρασιού. Ο εκπρόσωπος της CFTC, Jean-Pierre Chivoret, εκφράζει επίσης τη λύπη του που η εκπροσώπηση των εμπόρων ή των καταναλωτών απουσιάζει από αυτού του είδους τη συζήτηση. Το φάσμα της μαζικής διανομής είναι ο «νεκροθάφτης της γαλλικής αμπελουργίας», σύμφωνα με την άποψη του Πασκάλ Μαριέ, που όμως συγκεντρώνει τη δυσαρέσκεια των περισσότερων παρευρισκομένων.
Εκπαιδεύστε να καταναλώνετε
Υποστηρικτής της κατώτατης τιμής, ο πρόεδρος των νέων αγροτών του Hérault, Rémi Dumas υπογραμμίζει επίσης τη σημασία της αύξησης ζήτησης για κρασί, που απειλείται από τη συνεχιζόμενη αποκατανάλωση. «Η εκπαίδευση των νεότερων γενεών είναι απαραίτητη για να σταματήσει αυτή η τάση, πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο για να εκπαιδεύσουμε τους νέους μας σχετικά με τη μέτρια κατανάλωση», υποστηρίζει. «Ειδικά δεδομένου ότι χωρίς αυτή την εκπαίδευση, οι νέοι καταναλωτές είναι όλο και περισσότερο εκτεθειμένοι σε πολύ υπερβολικά καταναλωτικά πρότυπα», προσθέτει ο Guilhem Vigroux.
Από την οπτική γωνία του καθενός, η προσπάθεια επίτευξης μιας αξιοπρεπούς τιμής για τους παραγωγούς δεν είναι καθόλου μετρήσιμη. Για τον καταναλωτή, περίπου είκοσι λεπτά επιπλέον ανά φιάλη θα επιτρέψουν την επίτευξη βιώσιμης ισορροπίας για την παραγωγή; Τότε είναι που τίθεται το κρίσιμο ερώτημα: «πού είναι οι έμποροι;».